Διάβασα το παρακάτω στο basketblog.gr και μάλλον πρέπει να προβληματισθούμε όλοι.
Του Γιώργου Κογκαλίδη
10/12/2009 (18:27)
Αν δεν φοβόμουν μην χαρακτηριστώ οπαδός του Σαμαρά (αυτό μας έλειψε…), θα έγραφα πως "τα ρυάκια γίνονται ποτάμι". Το είπε πρώτος, είναι δικό του, εγώ θα σημειώσω απλά ότι δεν είναι (ενδεχομένως) ορμητικά τα νερά ενός ποταμού, αλλά οι όχθες που τον περιορίζουν. Αυτό το έχει γράψει πρώτος ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (τώρα ήρθαμε στα… πολιτικά μου πατήματα).
Πάμε στην ουσία: Ήρθε άλλη μια επιστολή, εκ των σπουδαιοτέρων, από διαιτητή ο οποίος μας μιλά για τα χάλια της ΕΣΚΑ. Προφανώς, ο πρόεδρος τής Ένωσης έχει πολύ σοβαρότερα πράγματα που τον απασχολούν, από το να ακούσει τη φωνή των διαιτητών. Όχι να δώσει λύσεις στα προβλήματα, δεν είμαστε τόσο αισιόδοξοι, απλά να αφουγκραστεί τη φωνή των ανθρώπων, που με την παρουσία τους δίνουν ζωή στα πρωταθλήματα. Δεν το λέμε εμείς. Οι πρωταγωνιστές το λένε.
Διαβάστε αυτούσια την επιστολή:
"Κύριε Κογκαλίδη
Δεν σας έχω γράψει στο παρελθόν και ίσως είναι και η τελευταία φορά, αλλά διαβάζοντας όλα αυτά που γράφονται, νιώθω πως πρέπει να μοιραστώ με σας την άποψή μου. Είμαι μέλος του ΣΕΔΚΑ και έχω να πω ένα μόνο πράγμα: Είμαστε πούλια ΌΛΩΝ. Απλά πιόνια, που ο κάθε grand maitre επιλέγει πώς να προωθήσει και πώς ΚΥΡΙΩΣ να θυσιάσει.
Είμαι χρόνια διαιτητής, ΠΑΝΤΑ στην ώρα μου, ΠΑΝΤΑ, με πάνω από 1.200 αγώνες στο ενεργητικό μου, από Α' μέχρι Δ' ΕΣΚΑ, σε αγώνες από τη μία μέχρι την άλλη άκρη του λεκανοπεδίου. Σχεδόν χωρίς εξαίρεση. Δουλεύω χρόνια, η μόρφωσή μου είναι ανώτατη και το ήθος μου το ίδιο, πράγμα που δεν μου επιτρέπει να διαπληκτιστώ ανοικτά με όλους και όλα. Αλλιώς ειλικρινά θα έπρεπε να μην κάνω τίποτα άλλο, συνέχεια.
Οι διαιτητές
Αγύμναστοι, χωρίς μπασκετική παιδεία, χωρίς γνώση των κανόνων. Πόσες φορές έχω αρχίσει αγώνα μόνος μου; Πόσες φορές έχω προσπαθήσει να εξηγήσω τον κανονισμό της FIBA, που πολλοί δεν ΞΕΡΟΥΝ γιατί είναι στα αγγλικά και στον σύνδεσμο το βιβλιαράκι που κυκλοφορεί είναι σχεδόν δεκαετίας, αλλά κανείς δεν ασχολείται.
Δεν τους νοιάζει γιατί από τους 4-5 που ανεβαίνουν κάθε χρόνο, είναι σίγουροι και οι από εδώ και οι από εκεί. Ανίψια, αναδεξιμιοί, άτομα με ένα σωρό εξαιρέσεις λόγω βαρδιών και νυχτερινών δουλειών, ΦΑΝΤΑΡΟΙ που απολύονται έναν μήνα πριν τις εξετάσεις και δίνουν κανονικά, άτομα που εκκρεμούν καταδικαστικές ενστάσεις από σωματεία, άτομα που κόβονται γραπτά ή προφορικά, αλλά πάνε και ξανακόβονται γραπτά, όμως… ΠΕΡΝΑΝΕ.
Αλήθεια, γιατί δεν ανακοινώνονται τα αποτέλεσμα των γραπτών, όταν δίνουμε εκείνη τη στιγμή; Δέκα λεπτά υπόθεση είναι. Κανείς δεν λέει τίποτα. Έχει τόσους αγώνες, τους επονομαζόμενους φιλικούς, που η συντριπτική τους πλειοψηφία παίζεται από τα ίδια άτομα, και όλοι οι υπόλοιποι παίζουμε ΕΣΚΑ χωρίς χρόνο, ούτε να ανασάνουμε. Και δεν γίνεται τίποτα. Άτομα που έχουν ένα σωρό εξαιρέσεις, παίζουν στα φιλικά. Είναι τόσο δύσκολο να τσεκαριστεί αυτό; ΟΧΙ, αλλά είναι εθιμικό δίκαιο, ποιοι θα παίρνουν τα… μετρητά. Άνθρωποι που στην πλειοψηφία τους ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝ και ζουν μόνο από αυτά.
Η ΕΣΚΑ δεν οργανώνει τα πρωταθλήματα καλά. Δεν υπάρχουν διαιτητές και κάνουμε κύπελλο, παμπαίδες, παγκορασίδες, ΜΙΝΙ, σαν extra πρωταθλήματα; Γιατί; Αφού δεν βγαίνουν. Έχω κάνει και 40 αγώνες τον μήνα, και 7 αγώνες σε μια Κυριακή. Ο διαιτητής καίγεται γιατί δεν παίζει σωστά παιχνίδια. Δεν ξεκουράζεται, είναι μόνος του, σε κάποια στιγμή… αγνοεί τα πάντα.
Πώς να παίξουμε σωστά παιδικό - εφηβικό την ίδια μέρα ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ; Τί σημασία έχει που δεν είναι εθνικών κατηγοριών; Ίσα - ίσα, όταν οι ομάδες του εφηβικού είναι εξίσου μέτριες, η κατεύθυνση αλλάζει συνέχεια, με απίστευτη ταχύτητα. Εκτός αν το όνειρο της ΕΣΚΑ είναι ο διαιτητής να είναι στο κέντρο και κάτω από το καλάθι να παίζουν μποξ. Και φαντάσου Κυριακή - Δευτέρα - Τρίτη να παίζεις μόνο σου. Να γίνονται όλα τα παιχνίδια με δυο διαιτητές εκτός από Κορασίδες - Νεάνιδες.
"Μας κάνουν πλάκα"
Τα λεφτά είναι Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Α. Τόσα χρόνια τα ίδια. Έκαναν αύξηση για τα παιχνίδια της Α' κατηγορίας. ΚΑΙ; Έξι ευρώ αύξηση; Πόσα παιχνίδια τον χρόνο θα συφρίξει κανείς μας στην Α' ΕΣΚΑ; Πέντε; Έξι; Το πολύ. Δηλαδή, μιλάμε για 30 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ!!! Είμαστε σοβαροί; Αύξηση σε όλα τα παιχνίδια, αλλιώς να μην γίνονται τα πρωταθλήματα.
Σε ένα λεκανοπέδιο με αγώνες από το Λαύριο μέχρι τα Άνω Λιόσια και τη Ροδόπολη; Με την βενζίνη στα ύψη; Πώς; Είναι όλοι εκκεντρικοί εκατομμυριούχοι, που σπαταλάνε τρίωρα για ένα αγώνα 10 ευρώ; Πώς ορίζει αγώνες η ΕΣΚΑ; Με βάση τί; Αυτός έχει αμάξι οπότε στείλτε τον στα σύνορα συνέχεια; Έναν αγώνα την Κυριακή στις 12:00 και μετά ένα στις 18:00, ή στις 21:45; Πού είναι ο σεβασμός στον άνθρωπο διαιτητή και στον χρόνο του;
Βάλτε αγώνες το πρωί ΜΟΝΟ στον ίδιο άνθρωπο, ή το βράδυ. Το ίδιο και το Σάββατο. Αφήστε μας λίγο χρόνο. Όταν λέμε ότι "δηλώνω ενεργός διαιτητής έξι φορές την εβδομάδα και μπορώ να βοηθήσω στα πρωταθλήματα", αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι θα παίζω από το πρωί μέχρι το βράδυ και τις έξι ημέρες, για να δηλώνει ο άλλος 4-5 εξαιρέσεις και να ανεβαίνει εθνικές κατηγορίες στο τέλος της χρονιάς.
"Είμαστε απροστάτευτοι"
Διαιτητές δηλώνουν εξαιρέσεις μήνες, για να χάσουν κιλά και να περάσουν τις εξετάσεις. Άτομα κόβονται 1-2 και 3 χρόνια και συνεχίζουν να δίνουν, μέχρι να βαρεθούν και να περάσουν και να ευχαριστηθεί και το βύσμα τους. Αυτά δεν τα βλέπει η ΕΣΚΑ; Αυτοί δεν λαμβάνουν τα παράπονα των σωματείων; Αυτοί δεν είναι μπασκετάνθρωποι να ξέρουν ποιος σφυρίζει καλά και ποιος όχι; Ποιος πάει στην ώρα του; Ποιος δεν πάει καθόλου; Γιατί να μην έχουν λόγο και να πουν ότι κάποια άτομα δεν ΠΑΝΕ; ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ. Γιατι;
Τέλος, και πολύ σημαντικό: Το πειθαρχικό. Είμαστε ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΙ. Προπονητές, παίχτες μάς βρίζουν ΟΙΚΤΡΑ και τιμωρούνται (ΑΝ τιμωρηθούν), με μία αγωνιστική! Ποιος ο λόγος ο διαιτητής, αν δουλεύει κιόλας, να πάρει δελτίο, να κάνει αναφορά, να παραστεί καμιά φορά στην εκδίκαση; Για μία αγωνιστική; Για να μην δυσαρεστηθούν τα σωματεία που τους εκλέγουν;
Πρέπει να γίνουμε σάκος του μποξ για να επιβληθεί ποινή; Τί πρέπει να γίνει, δηλαδή, για να μην γίνεται "γουέστερν" σε κάθε παιχνίδι; Με παίκτες - προπονητές - προέδρους και θεατές. Όλα αυτά γιατί; Για 10 ευρώ; Μετά από 16 μήνες; Για το χόμπι μας; Για την αγάπη για το άθλημα; Για την ανέλιξή μας; Γιατί; Πού ποντάρουν, ότι υπάρχει ένα ανεξάντλητο απόθεμα διαιτητών - θυμάτων; Ειλικρινά πού;
Τα όρια ηλικίας
Γιατί να βγαίνει οδηγία, ότι δεν θα γίνεται κανείς πάνω από 30 δεκτός στις εθνικές κατηγορίες; Πού το λέει στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ αυτό; Πού είναι ο Αθλητικός Νόμος, ο οποίος επιβάλλει ότι δεν μπορώ να παίξω 31 ετών αγώνες Γ' Εθνικής; Είμαι γέρος; Δεν έχω καλή φυσική κατάσταση; Δεν μπορώ να αξιοποιήσω την εμπειρία μου 15 ετών από τα γήπεδα; Δεν μπορώ να αντέξω την πίεση του φίλαθλου κοινού;
Είναι αντίθετο σε κάθε λογική και σε κάθε επιχείρημα. Αλλά ένας 23χρονος μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω; Πρέπει να μάθουν στα κεντρικά και στους συνδέσμους ότι κάποιος διαιτητής, που ασχολήθηκε με τον χώρο και είναι παίκτης, πήγε πανεπιστήμιο, έκανε ενδεχομένως μεταπτυχιακά, πήγε στρατό, είναι πολύ πιο χρήσιμος, γιατί είναι πολύ πιο ώριμος από ΚΑΘΕ ανίψι, που το πήραν 19 χρονών και τον έκαναν εθνικό διαιτητή στα 23 του, χωρίς να έχει κάνει τίποτα στη ζωή του και κυρίως να έχει αναπτύξει μια μπασκετική προσωπικότητα.
Είμαι σίγουρος ότι αυτά τα έχετε ακούσει ξανά και ξανά. Αλλά ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, σε περίπτωση που κάτι από αυτά σας είναι άγνωστο.
Καλή σας μέρα και να συνεχίσετε αυτό που κάνετε.
Απάντηση
Γνωρίζετε πως δεν απαντώ στα mail που λαμβάνω, παρά μόνο αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι. Δεν θα παραβώ την αρχή μου και δεν θα απαντήσω, παρά μόνο στην τελευταία πρόταση: Όχι καλέ φίλε. ΕΣΕΙΣ συνεχίστε αυτό που κάνετε. Εμείς απλά σας δίνουμε το δικαίωμα, αυτά που λέτε, αυτά που βιώνετε, να τα μάθει ο κόσμος. Εσείς είσαστε που αποκαλύπτετε τη σαπίλα. Συνεχίστε.
Μην τους φοβάστε, έτσι κι αλλιώς μόνο ένα πράγμα επιθυμούν να σας στερήσουν: Την προσωπικότητά σας! Αρνηθείτε το…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου