Μπορεί να κρίνει μόνος του ένα πρωτάθλημα και να φύγει από το γήπεδο με κατεβασμένο το κεφάλι. Μπορεί να κρίνει έναν αγώνα με το σουτ του στην εκπνοή και να μιλήσει για εκείνο που κάποιος άλλος θα έχει πετύχει νωρίτερα. Μπορεί να αναδειχθεί MVP ενός τελικού και να θεωρήσει πως απλά «έτυχε». Μπορεί να τον ψηφίσουν ξανά και ξανά ως καλύτερο αμυντικό μιας ολόκληρης λίγκας κι εκείνος να πάρει το βραβείο του με την άνεση που θα πήγαινε για καφέ στην αγαπημένη του Καστοριά.
Μπορεί να αναδειχθεί άντρας της χρονιάς από γνωστό περιοδικό και στην εκδήλωση να μιλάει για τους συμπαίκτες του. Μπορεί να βρεθεί στην κορυφή του κόσμου και να πιστεύει ότι απλά ήταν «μια καλή μέρα». Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μπορεί να είναι εκνευριστικά τέλειος και ταυτόχρονα αθεράπευτα ταπεινός. Το gazzetta.gr σας παρουσιάζει 13 πτυχές μιας προσωπικότητας, που αναδεικνύεται με μεγαλοπρέπεια μόλις πατάει παρκέ! 13 ιστορίες που δίνουν όλες τις απαντήσεις για τον άσο του Παναθηναϊκού, όπως την έδωσε κι εκείνος χθες. Αυτή είναι, όμως, μια άλλη ιστορία, η 14η…!
Δημήτρης, ο τοπικιστής!
Μπορεί να τον πετύχετε Κυριακή απόγευμα, βράδυ ή ακόμα και Δευτέρα να ταξιδεύει προς τη Θεσσαλονίκη. Μην μπερδευτείτε. Προορισμός του δεν είναι η συμπρωτεύουσα, αλλά η… πατρίδα του. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την Καστοριά, απ’ όπου κατάγεται και όπου έζησε 19 χρόνια της ζωής του. Στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» τον περιμένει πάντα ο παιδικό του φίλος για να πάνε μαζί στο «χωριό» και να μπορέσει ο Διαμαντίδης να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις του. Έστω κι αν μπορεί μόλις για λίγες ώρες ή το πολύ μια μέρα. Εκεί, κάθεται σε καφετέριες στην λίμνη και για ώρες αρκείται απλά να απολαμβάνει τη θέα και να χαλαρώνει.
Ως επίτιμος δημότης της πόλης και κάτοχος του χρυσού κλειδιού δεν θα μπορούσε παρά να εκτελεί χρέη… ΕΟΤ και να διαφημίσει συνεχώς την Καστοριά στους συμπαίκτες του. Εκεί θα καταλύσει μόλις αποφασίσει πως η καριέρα του έφτασε στο τέλος της. Στην αγαπημένη του πόλη και είναι πολλοί εκείνοι που από τώρα στοιχηματίζουν ότι θα κάνουμε χρόνια να τον ακούσουμε ξανά.
Δημήτρης, ο ονειροπόλος!
Μένουμε στην Καστοριά για τα παιδικά όνειρα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Περιείχαν πολλές φιλοδοξίες, αλλά όχι το μπάσκετ! «Στην αρχή οφείλω να ομολογήσω ότι δεν το είχα σκεφτεί. Απλά διασκέδαζα παίζοντας μπάσκετ», έχει πει σε συνέντευξή του, κάτι που υποδεικνύει ότι έβλεπε την πορτοκαλί μπάλα ως χόμπι και όχι ως κατεύθυνση ζωής. Ο Παρασκευάς Μουρατίδης το 1999 τον προέτρεψε να υπογράψει στον Ηρακλή, κάτι που του έβαλε νέα δεδομένα στη ζωή του.
«Υπέγραψα στον Ηρακλή όταν ήμουν 19 χρονών. Τότε ήταν που άρχισα να πιστεύω ότι θα μπορούσα να κάνω καριέρα παίζοντας μπάσκετ». Παρόντες στην όλη διαδικασία είναι οι – μόνιμα ταλαίπωροι τέτοιων υποθέσεων – οι γονείς του.«Ποτέ δεν μου έβαλε εμπόδια η οικογένειά μου. Πάντα με ενθάρρυνε. Είχαν δει πόσο πολύ πάθος είχα για το μπάσκετ. Και όπως κάθε παιδί οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς μου. Ίσως τώρα να είναι και η κατάλληλη στιγμή για να τους το πω». Η οικογένειά του είναι και αποτυπωμένη στο δεξί του χέρι. Τα αρχικά του πατέρα του Θωμά, της μητέρης του Μαίρης και του αδελφού του Βασίλη.
Η αρχή στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ δύσκολη για τον Διαμαντίδη, που έμενε σε ένα μικρό διαμέρισμα απέναντι από το Στρατοδικείο, στην οδό Καυταντζόγλου. Στο γήπεδο πήγαινε περπατώντας ή με συμπαίκτες του, αφού δεν είχε καν δίπλωμα. Όταν αποφάσισε να πάρει το πρώτο του αμάξι, ήταν ένα μεγάλο τζιπ, το οποίο δύσκολα μπορούσε να ελέγξει και ενίοτε ζητούσε βοήθεια των συμπαικτών του για να ξεπαρκάρει!
Δημήτρης, ο συγκάτοικος!
Ο άνθρωπος που κρατάει τον ασκό του Αιόλου είναι ένας συμπαίκτης του. Και κάτι παραπάνω… Ο συγκάτοικός του και όταν μιλάμε για μια ομάδα που κάθε τρις και λίγο έχει ένα ταξίδι, τότε ο άνθρωπος που μοιράζεται το ίδιο δωμάτιο με σένα έχει πολλά να πει. Ακόμα κι αν κάποιες ώρες αναγκάζεται να έχει κλειστά τα αυτιά του, όπως ο Κώστας Τσαρτσαρής. Συγκάτοικοι στις αποστολές, συγκάτοικοι ακόμα και στη φετινή τους ατυχία με τους τραυματισμούς.
Ο φόργουορντ του τριφυλλιού έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον Διαμαντίδη και του αρέσει να μιλάει για εκείνον. Πρόσφατα δεν είχε διστάσει να δηλώσει ότι όσο παίζει μπάσκετ ο Διαμαντίδης, θα ποντάρει τα λεφτά του ότι θα είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης του πρωταθλήματος… Στον ασκό του κρατάει και ένα μεγάλο μυστικό, που δεν είναι πια και τόσο μυστικό. Ο Διαμαντίδης ροχαλίζει! Και το κάνει τόσο έντονα, που στο Ευρωμπάσκετ του 2005 υπήρχε θέμα! Ο Τσαρτσαρής χρειάστηκε να προμηθευτεί ωτοασπίδες για να βγάλει πέρα.
Διαμαντίδης, ο χαϊδεμένος!
Όταν κάναμε τα πρώτα μαθήματα αγγλικών, το γνωρίσαμε ως «teachers’ pet». Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ο «coach’s pet», ειδικά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μετά το τέλος του 2004, όταν ο τότε άσος του Ηρακλή έκανε καταπληκτική χρονιά, ο Σέρβος τεχνικός έλεγε πως δεν θέλει κανέναν άλλο παίκτη πλην του Διαμαντίδη. Φυσικά και τον πήρε! Σε κατά καιρούς φιλικές του συζητήσεις αναφέρει ότι μπορεί να γίνει ο νέος Μποντιρόγκα, ενώ με κάθε αφορμή πλέκει το εγκώμιό του, όπως φυσικά έκανε και χθες… «Στο μπάσκετ στην Ευρώπη είναι πολύ δύσκολο να δεις έναν παίκτη να παίζει όπως έπαιξε απόψε ο Διαμαντίδης. Με 25 πόντους, 11 ασίστ και 7 ριμπάουντ. Είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς κάτι παρόμοιο στην Ευρώπη».
Ιδιαίτερη αξία έχουν όσα έλεγε για εκείνον στο ξεκίνημα της πορείας του στον Παναθηναϊκό. «Τον συγκρίνω με μένα ως παίκτη και βρίσκω ότι είναι πολύ καλύτερος. Η πορεία του είναι αξιόλογη, αλλά πάντα θα υπάρχει κάτι να μάθει και να γίνει ακόμη καλύτερος. Προσωπικά, θέλω να βελτιωθεί κι άλλο στην επίθεση και να παίζει περισσότερο από δεξιά. Πάντως, είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην Ευρώπη κι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας. Μου δίνει χαρά, που τον έχω στην ομάδα».
Δημήτρης, ο προσγειωμένος!
Συνήθως χαμηλώνει το βλέμμα, κοιτάει το πάτωμα και απαντάει «καλύτερα να μην μιλήσουμε για μένα. Και τι να πούμε…;». Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τόση μετριοφροσύνη είναι πάντα αληθινή ή αν ξεπερνάει κάποιες φορές τα όρια. Ακόμα και πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή, όταν σκότωνε τον Ολυμπιακό στον τελικό με τα συνεχόμενα τρίποντα, ένιωθε λες και έπαιζε με τον Παπαλουκά στη διαφήμιση της wind! «Έκανα τα σουτ και μπήκανε. Δεν έγινε και τίποτα», είπε. Ε, δεν είναι εκνευριστικός;
Το ίδιο και χθες… «Όχι ρε παιδιά, μετά από αυτή την εμφάνιση δεν θέλω να πω τίποτα», ψιθύρισε, τη στιγμή που οποιοσδήποτε στη θέση του θα έψαχνε σοφιστείες για το πληγωμένο του εγωισμό. Στην αρχή της καριέρας του στον Παναθηναϊκό, μάλιστα, τα πράγματα ήταν χειρότερα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μόχθησε για να τον πείσει να μιλάει λίγο περισσότερο και να μην κρύβεται στο καβούκι του μετά από κάθε μεγάλη του παράσταση. Ακόμα περισσότερο μόχθησε ο Θοδωρής Παπαλουκάς για να τον πείσει να αποδεχτούν την πρόταση της Wind για τη σειρά διαφημίσεων. Ο Διαμαντίδης είχε απορρίψει την ιδέα, παρά το οικονομικό δέλεαρ και όπως θρυλείται δέχτηκε μόνο κατόπιν προτροπής του άσου του Ολυμπιακού να πάρει τα λεφτά και να τα δώσει στους γονείς του.
Δεν νιώθει άνετα και βολικά να μιλάει για τον εαυτό του, δεν θέλει να ακούει τα κολακευτικά σχόλια που έχουν οι άλλοι να πουν για εκείνον. Σιχαίνεται τη δημοσιότητα και φτάνει μέχρι και στο σημείο του αυτοσαρκασμού, προκειμένου να ξεφύγει από εγκωμιαστικές καταστάσεις. Ο Αμερικανός προπονητής είχε πει πριν τον αγώνα με την Εθνική μας τον Αύγουστο του 2006 πως ο Διαμαντίδης ήταν ο καλύτερος σουτέρ μας… «Μάλλον λάθος σκάουτινγκ έχουν κάνει», απάντησε ο Έλληνας γκαρντ που με περίσσια δόση χιούμορ και ικανοποίησης έλεγε μετά το ματς με τη Γαλλία την ίδια χρονιά…. «Ευτυχώς σήμερα δεν είχε βάλτο αγόρι μου».
Δημήτρης, ο κολλητός!
Αν ο Κώστας Τσαρτσαρής είναι το δεξί του χέρι, ο Νίκος Χατζηβρεττάς είναι το αριστερό του. Από την εποχή του Ηρακλή έχουν πολύ καλή σχέση οι δυο τους, που συνεχίστηκε όταν αντάμωσαν στον Παναθηναϊκό. Ο Διαμαντίδης, όμως, είναι κολλητός του, όπως ήταν και τα σπίτια τους στην Αθήνα, ενώ ο Χατζηβρέττας αποτέλεσε το στήριγμά του στην Αθήνα το πρώτο διάστημα για να μπορέσει ο Καστοριανός να προσαρμοστεί στην πρωτεύουσα. Γι’ αυτό και ο γκαρντ του Παναθηναϊκού πριν μερικές εβδομάδες κράτησε τον Χατζηβρέττα στη σέντρα να φωνάξει με τους παίκτες του τριφυλλιού, παρότι πλέον φορούσε τη φανέλα του Άρη.
Μαζί συνήθιζαν να ταξιδεύουν στα ρεπό που είχαν από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και περνούν ακόμα και τις διακοπές τους παρέα. Εξάλλου, για τον εργένη άσο του Παναθηναϊκού, ο Χατζηβρέττας έχει ένα μεγάλο προνόμιο. Είναι παντρεμένος και η γυναίκα του μαγειρεύει πολύ ωραία!
Δημήτρης, ο… πώς είπαμε τον λένε;
Εν έτει 2010 όλοι τον γνωρίζουν, ακόμα και με το ψευδώνυμό του. Δεν τον έμαθαν φέτος, αλλά για εκείνον μιλούν τουλάχιστον μια πενταετία τώρα! Το 2001, όμως, ήταν από λιγότερο ως και καθόλου γνωστός. Στις διαπραγματεύσεις του Παναθηναϊκού με τον Ηρακλή για την αγορά του Λάζαρου Παπαδόπουλου, ο Πρόδρος Εμφιετζόγλου προτείνει στον Θανάση Γιαννακόπουλο να πάρει πακέτο και τον Διαμαντίδη με επιπλέον 50.000 ευρώ, δηλαδή σχεδόν τζάμπα. Το αφεντικό του Παναθηναϊκού δεν ήξερε, φυσικά, για ποιον του μιλούσε ο τότε ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Ηρακλής και προσπαθούσε να συλλέξει πληροφορίες με τον δικό του… μοναδικό τρόπο.
«Ρε παιδιά, μου δίνουν με 50.000 ευρώ κι έναν πιτσιρικά, Διαμαντάτος, Διαμαντάκης, κάπως έτσι. Είναι καλός αυτός; Αξίζει να τον πάρω;». Δεν τον πήρε τότε, γιατί υπήρξαν αντιδράσεις από τους οπαδούς του Ηρακλή, όμως όταν έμαθε καλά το όνομά του, φρόντισε να τον «κατεβάσει» στην Αθήνα χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις. Και τότε ήταν έτοιμος να προσφέρει γη και ύδωρ στον Διαμαντίδη. Το μόνο που ζήτησε ο 24χρονος τότε άσος ήταν ένα αυτοκίνητο Μίνι Κούπερ για να μπορεί να… παρκάρει πιο εύκολα.
Δημήτρης, το πουλέν!
Στις 15 Ιανουαρίου του 2002 ξεκινάει η σχέση του Δημήτρη Διαμαντίδη με την Εθνική ομάδα και αρχίζει με έναν άνθρωπο που έχει κατηγορηθεί για τις εμμονές του σε παίκτες. Η αφετηρία γίνεται από τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος εκφραζόταν με τα καλύτερα λόγια για τον άσο του Παναθηναϊκού πριν ακόμα αναλάβει την Εθνική ομάδα. Κάποιες κακές εμφανίσεις και το φανταριλίκι είχαν φέρει πίσω τον Διαμαντίδη, όμως ο ομοσπονδιακός τεχνικός τον κάλεσε στην Εθνική ομάδα και του έδειξε εμπιστοσύνη πριν καν γίνει σταρ στον Ηρακλή.
Στις προπονήσεις τον έβαζε και σούταρε συνέχεια ελεύθερες βολές και του έλεγε πως όταν φτιάξει το σουτ του, θα είναι ασταμάτητος παίκτης. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και σίγουρα ο Διαμαντίδης δεν είναι «προϊόν» του Γιάννη Ιωαννίδη, ωστόσο υπάρχει κανείς σήμερα που να διαφωνεί με ό,τι έλεγε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας το 2002;
Το καλοκαίρι ήταν η πρώτη φορά που αναγκάστηκε να μείνει μακριά από την Εθνική. Πήρε την απόφαση να χειρουργηθεί αμέσως μετά τη λήξη του πρωταθλήματος, για να προλάβει το Ευρωμπάσκετ, ωστόσο το σώμα του δεν υπάκουσε τα χρονικά περιθώρια. «Ελπίζω και εύχομαι στην επόμενη υποχρέωση της Εθνικής να είμαι υγιής και να ανταποκριθώ στο κάλεσμα της», έκλεινε η ανακοίνωση με την οποία επέλεξε να ενημερώσει τον κόσμο για την απουσία του και λογικά τον Σεπτέμβρη θα φοράει και πάλι τη γαλανόλευκα φανέλα στην Τουρκία.
Δημήτρης, ο αισθηματίας!
Αν δεν χαρακτηριζόταν από το διαμαντένιο χαρακτήρα του, ίσως και να μην υπήρχαν τόσοι διθύραμβοι για τις ικανότητές του. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει δείξει σε πολλές περιπτώσεις τις ευαισθησίες του. Το 2003 αρνήθηκε να φύγει από τον Ηρακλή, που διαλυόταν λόγω οικονομικών προβλημάτων κι έμεινε μαζί με μερικούς ακόμα νέους παίκτες και τον Λευτέρη Κακιούση να παλεύουν με δεκάδες αντιξοότητες και στο φινάλε να αποτελούν την έκπληξη του πρωταθλήματος. Είχε συμπαίκτη του τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, με τον οποίο έκαναν εκπληκτικό δίδυμο εντός και εκτός γηπέδων. Όπως είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή, οι δύο φυσικοί ηγέτες του Ηρακλή, έφταναν στο σημείο να δανείζουν χρήματα σε νεαρότερους παίκτες, ώστε να τα βγάζουν πέρα.
Η φιλανθρωπική του δράση και το κοινωνικό του έργο είναι ιδιαίτερα γνωστό και μετά την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, έχει πρωτοστατήσει σε αξιέπαινες ενέργειες. Μαζί με τον Θοδωρή Παπαλουκά και την Wind, ο Διαμαντίδης αποφάσισε πέρυσι να προσφέρει 100 ευρώ για κάθε του καλάθι στο πρωτάθλημα. Η επιλογή του ήταν να δοθούν τα χρήματα στον νομαρχιακό σύλλογο ατόμων με ειδικές ανάγκες Καστοριάς. Και για γίνει αντιληπτό το μέγεθος, μόνο για τα 2π., ο άσος του Παναθηναϊκού… χρεώθηκε 3.200 ευρώ και μαζί με τα τρίποντα το νούμερο έφτασε στα 5.700 ευρώ.
Δημήτρης, ο Τόνι!
Στα πρώτα βήματα της μπασκετικής του καριέρας, τότε που απλά το έβλεπε ως ένα παιχνίδι για να γυμνάζεται και να περνάει την ώρα του, υπήρχε ένας αθλητής που μεσουρανούσε σε Ευρώπη και Αμερική. Ο Τόνι Κούκοτς αποτελούσε το πρότυπο για τον άσο του Παναθηναϊκού και παρότι έχουν φανερές διαφορές στο παιχνίδι τους, μπορεί να υπερηφανεύεται πως ως ένα βαθμό ακολούθησε τα βήματά του. Μπορεί να μην είχε στο 100% το ταλέντο που είχε ο Κροάτης, όμως με πολύ και σκληρή δουλειά έχει καταφέρει να του μοιάσει.
Δημήτρης, ο απαισιόδοξος!
Για όλους μας είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Όσο κι αν έχει απαξιωθεί τα τελευταία χρόνια, το ΝΒΑ είναι το υπέρτατο κριτήριο για έναν αθλητή και για την ολοκλήρωσή του. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ίσως είναι από τους ελάχιστους που θεωρούν ότι δεν μπορούν να παίξουν σε τέτοιο επίπεδο και δεν έχουν στις προθέσεις τους να το επιδιώξουν. Το έχει δηλώσει, μάλιστα, ευθαρσώς απογοητεύοντας όλους εμάς που πιστεύαμε ή πιστεύουμε το αντίθετο.
«Δεν θα πω ότι δεν θέλω να παίξω στο NBA, απλά το επίπεδο εκεί πέρα είναι πολύ ψηλό και δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Απλά, είπα ότι δεν μπορώ να παίξω στην Αμερική και στο ΝΒΑ. Ο καθένας όπως αισθάνεται και κρίνει αναλόγως τον εαυτό του.Εγώ αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να παίξω εκεί. Τώρα πως αισθάνεται ο καθένας και πως τα βλέπει κάποιος άλλος είναι θέμα δικό του».
Δημήτρης, ο… αγγλόφωνος!
Υπάρχουν πάντα και τα προσωπικά δεδομένα που έχουν ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης γεννήθηκε στις 6 Μαΐου του 1980 στην Καστοριά. Ένα από τα αγαπημένα του χόμπι είναι το ποδόσφαιρο και όποτε του δίνεται η ευκαιρία παρακολουθεί αγώνες με την ασπρόμαυρη θεά πρωταγωνίστρια. Μιλάει πολύ καλά την αγγλική γλώσσα, κάτι που σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες του είχε στοιχίσει στο μουντομπάσκετ του 2006, μετά τον αγώνα με την Κίνα. Οι δημοσιογράφοι της χώρας τον έπιασαν στην μεικτή ζώνη και δεν έλεγαν να του επιτρέψουν να φύγει και χρειάστηκε η παρέμβαση… τρίτων. Επίσης και προς το παρόν είναι άγαμος!
Δημήτρης, ο αρχηγός!
Η βραδιά της 24ης Φεβρουαρίου του 2009 ήταν διαφορετική από τις προηγούμενες. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης μετά από πέντε χρόνια στον Παναθηναϊκό, πήρε στην αρχή της σεζόν το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Στον 10ο τελικό της καριέρας του με την πράσινη φανέλα, ήταν εκείνος που σήκωσε στον ουρανό του Ελληνικού το κύπελλο Ελλάδας.
Ακόμα κι εκείνη τη στιγμή, που οι περισσότεροι θα ένιωσαν κάθε φιλοδοξία ή ακόμα και ματαιοδοξία να ικανοποιείται, ο Διαμαντίδης έσκυψε το κεφάλι και σκέφτηκε ό,τι και όλοι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Τον «Φράγκι». «Μα τι άλλο θα μπορούσα να του ζητήσω από το να σηκώσουμε μαζί το Κύπελλο!», είχε πει στο gazzetta.gr την επόμενη μέρα και συμπλήρωσε: «Δεν ήταν ο προηγούμενος αρχηγός, είναι και θα είναι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού».
Εκείνος, ο διαχρονικός αρχηγός του Παναθηναϊκού έδωσε το σύνθημα και στη δική του βραδιά, όταν ζητούσε από τον κόσμο να αποθεώνει τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Οι οπαδοί του τριφυλλιού υπάκουσαν τον Αλβέρτη κι εκείνος ως μαέστρος απαιτούσε από την ορχήστρα να γίνουν όλο και πιο δυνατές οι φωνές.«Ο Δημήτρης έχει σπάνια ηγετικά χαρακτηριστικά μέσα στο γήπεδο, είναι παίκτης γεννημένος νικητής και έχει την αγωνιστική προσωπικότητα που απαιτεί ο ρόλος του αρχηγού».
Δημήτρης, ο λαβωμένος…
Μόλις τελείωσε η χρονιά, η απόφαση ήταν ξεκάθαρη. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα περνούσε την πόρτα του χειρουργείου, προκειμένου να ξεφορτωθεί το πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε. Στις 18 Ιουνίου υποβλήθηκε στη λεπτή επέμβαση στους κοιλιακούς και μετρούσε αντίστροφα για την επιστροφή του. Ο βιονικός άνθρωπος κάποια στιγμή θα… υπέκυπτε στους νόμους της φύσης. Σύντομα θα ανακοίνωνε την απόφασή του να μην συμμετάσχει στην Εθνική, ώστε να αποθεραπευτεί πλήρως και να είναι ο παίκτης που όλοι είχαν θαυμάσει τα προηγούμενα χρόνια.
Η σεζόν δεν θα ήταν όπως ο ίδιος επιθυμούσε. Τα πατήματά του, η ψυχολογία του, η παρουσία του μέσα στο γήπεδο έμοιαζε το ίδιο λαβωμένη με τον ίδιο. Ο Διαμαντίδης αντιδρούσε όπως κάθε αθλητής θα έκανε στη θέση του. Το σκεφτόταν καθημερινά… Δούλευε, προσπαθούσε, απογοητευόταν, προσπαθούσε ξανά. Οι γύρω του δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Δεν είναι άνθρωπος που εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, δεν θα ξεσπάσει, δεν θα δείξει τι νιώθει. Κάθε φορά που έκανε βήμα μπροστά, ερχόταν και μια θλάση να τον φέρνει πίσω.
Για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να είναι πάντα «παρών» και να είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, ήταν άγνωστο το συναίσθημα να παρακολουθεί από τον πάγκο με πολιτικά. Για έναν παίκτη που σε μια πενταετία έχει πάρει πέντε νταμπλ και δύο ευρωπαϊκά, είναι πρωτόγνωρο να χάνει τους δύο πρώτους στόχους του. Για έναν αρχηγό που έχει μάθε να εμπνέει και να αγγίζει το άριστα, είναι ανεπίτρεπτο να μένει μακριά από τον καλό του εαυτό.
Γι’ αυτό και χθες μπήκε στο γήπεδο πιο αποφασισμένος από ποτέ. Κι ας μην ένιωσε ο ίδιος ότι ξέσπασε. Οι συζητήσεις που έκανε με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς έπιασαν τόπο… 1,7 tendex στο πρώτο δεκάλεπτο, 1,6 στο ημίχρονο, 1,1 στο φινάλε του αγώνα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν άγγιξε απλά την τελειότητα. Την ξεπέρασε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου