Του Γιωργου Bαλαβανη (Εφημερίδα "ΚAΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Το ελληνικό μπάσκετ, που έχει προσφέρει τόσο πολλές επιτυχίες σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά έθρεψε με δόξα και χρήμα πάρα πολλούς αθλητές, προπονητές, παράγοντες, μάνατζερ, δικηγόρους και δημοσιογράφους, δεν άξιζε σε καμία περίπτωση, τέτοια μεταχείριση. Oσο δίκαια κι αν ήταν τα αιτήματα των παικτών μπάσκετ, ο κοινωνικός αντίκτυπος της απεργίας, ειδικά σ' αυτήν τη δύσκολη εποχή, προκαλεί τουλάχιστον ενδιαφέρον για το τι ζητούν οι πρωταγωνιστές των γηπέδων.
Δηλώσεις του τύπου «ας διαλυθεί το σύμπαν και να αρχίσει του χρόνου το πρωτάθλημα», αλλά και του στυλ «εμείς είμαστε το μπάσκετ, όχι εσείς που είστε υπάλληλοί μας»... ξεφούσκωσαν την «πορτοκαλιά» μπάλα.
Eξι ήταν τα βασικά αιτήματα του ΠΣΑΚ στον νέο «ανένδοτο» αγώνα που άρχισε με την απεργία. Απ' αυτά τα αιτήματα, όπως τα αξιολογούσε το συνδικαλιστικό όργανο των παικτών, μόνο τα δύο μπορούσαν να υλοποιηθούν από την πολιτεία, ενώ τα άλλα τέσσερα εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της ομοσπονδίας και του ΕΣΑΚΕ ή και σε συνδυασμό των δύο θεσμικών φορέων του αθλήματος.
Η πρώτη συμφωνία
Τον Δεκέμβριο του 2009 και πάλι υπό την απειλή της έναρξης απεργιακής κινητοποίησης από την 1η Ιανουαρίου 2010, η ΕΟΚ, ο ΕΣΑΚΕ και ο ΠΣΑΚ, σε διάλογο που διήρκεσε λιγότερο από δέκα ημέρες (λόγω και των χριστουγεννιάτικων διακοπών), συμφώνησαν στο μείζον θέμα της πλήρους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, που αφορά πρωτίστως τους παίκτες που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας. Ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού Παναγιώτης Μπιτσαξής είχε αναλάβει τη νομοθέτηση του συγκεκριμένου αιτήματος, του οποίου η υλοποίηση θα «ανακουφίσει» το δεύτερο τη τάξει πρωτάθλημα του ελληνικού μπάσκετ και θα πάψει την ιατρική ανασφάλεια και αποζημίωση κάθε σοβαρού τραυματισμού παίκτη, ενώ θα εξασφαλίσει τη συνταξιοδότησή τους.
Μέχρι τώρα, η ιατροφαρμακευτική ασφάλιση των παικτών στην Α2 κατηγορία καλύπτεται από το ετήσιο συμβόλαιο που συνάπτει και αποπληρώνει ταυτοχρόνως η ΕΟΚ με ιδιωτική εταιρεία ασφάλισης. Οι παίκτες ζητούν και την καταβολή των ενσήμων για τη συνταξιοδότησή τους, αλλά η διοίκηση της ομοσπονδίας θεωρούσε ότι σύνταξη από τον αθλητισμό δεν έχει λάβει ουδείς αθλητής και σε κανένα σπορ γιατί αφ' ενός οι αποδοχές του, όσο χαμηλές κι αν είναι, παραμένουν σε υψηλότερο επίπεδο από την πλειοψηφία των εργαζομένων σε άλλα επαγγέλματα, αφ' ετέρου η Α2 κατηγορία δεν είναι επαγγελματική και θα είναι κοινωνικά άδικο αν ο παίκτης που θα αγωνισθεί για 17 χρόνια, περίπου, θα έχει δικαίωμα να λαμβάνει σύνταξη.
ΙΚΑ ή OAEE
Το δεύτερο σκέλος του ίδιου αιτήματος είναι το ασφαλιστικό ταμείο στο οποίο θα υπαχθούν οι παίκτες. Πιθανότατα θα είναι το ΙΚΑ, αλλά δεν έχει αποκλεισθεί το OAEE (Oργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών).
Στην συνάντηση Νικητιάδη - Βασιλακόπουλου, αποφασίσθηκε η νομοθέτηση του αιτήματος, όπως δεν πραγματοποιήθηκε από τον ΓΓΑ τους 10 τελευταίους μήνες.
Επίσης, υλοποιήθηκε και θα νομοθετηθεί η συντόμευση των εκδικάσεων από την επιτροπή επίλυσης οικονομικών διαφορών (ΕΕΟΔΑΚ) εντός 45ημέρου, για την έκδοση αποφάσεων, ώστε να μη μένουν εγκλωβισμένοι οι αθλητές.
Αποδέσμευση
Το τρίτο αίτημα του ΠΣΑΚ αφορά τη δυνατότητα μετακίνησης αθλητών σε ελληνική ομάδα κατά την περίπτωση που είναι απλήρωτοι από τον σύλλογό τους. Η ΕΟΚ είναι κάθετα αντίθετη, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί στην ίδια αγωνιστική περίοδο, κάθε παίκτης που αποδεσμεύεται για οικονομικές εκκρεμότητες της ομάδας να αλλάζει όσες ομάδες του προσφέρει το χρονικό περιθώριο της γρήγορης αποδέσμευσης και της συμφωνίας με την επόμενη.
Πιστοποιητικά
Το τέταρτο αίτημα αφορούσε την εξασφάλιση πιστοποιητικών συμμετοχής των ομάδων στα πρωταθλήματα της Α1 (ΕΣΑΚΕ) και της Α2 κατηγορίας (ΕΟΚ), δύο μήνες πριν από την έναρξή τους. Μέχρι τώρα, υπάρχει η προθεσμία των 45 ημερών, αλλά δεν ισχύει αντικειμενικά, επειδή η εξασφάλιση εγγυητικής επιστολής είναι το δυσκολότερο εμπόδιο για τις περισσότερες ΚΑΕ, αλλά και τα σωματεία ή τα ΤΑΚ στη μικρότερη κατηγορία. Ο ΠΣΑΚ ζητεί τον αποκλεισμό αυτών των ομάδων από το επόμενο πρωτάθλημα, αφού δεν είναι έγκυρα συνεπείς.
Στο συγκεκριμένο αίτημα, όμως, τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού που υπάγεται στη ΓΓΑ, γιατί αφ' ενός καθυστερεί τις συνεδριάσεις της, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και αφ' ετέρου ορίζει νέες προθεσμίες καταβολής των απαιτούμενων πιστοποιητικών, εξαντλώντας κάθε χρονικό περιθώριο.
Η ΕΟΚ προτείνει την κατάργηση της ΕΕΑ και τον έλεγχο των ΚΑΕ, όπως και την έκδοση των πιστοποιητικών συμμετοχής απευθείας από το υπουργείο Ανάπτυξης. Eγκειται στην πολιτεία η τύχη και η μελλοντική λειτουργία της ΕΕΑ.
Ο ΠΣΑΚ έχει κάνει προτάσεις για την αντιμετώπιση της βίας, αλλά όπως είναι ευκόλως κατανοητό, ο διάλογος δεν εμπίπτει σε συνδικαλιστικό αίτημα. Εξάλλου, οι παίκτες ουδέποτε μέχρι τώρα πήραν την πρωτοβουλία να αποχωρήσουν όταν γίνονται δέκτες κάθε λογής αντικειμένων...
Τι ισχύει στην Ισπανία
Οι «παιδικές ασθένειες» του ελληνικού μπάσκετ που εκφράζονται μέσω κάποιων δίκαιων αιτημάτων των παικτών έχουν επιλυθεί σε άλλες χώρες, τρεις, σχεδόν, δεκαετίες νωρίτερα. Στο ισπανικό πρωτάθλημα, που είναι το πιο προηγμένο στην Ευρώπη, είναι χαρακτηριστικό ότι στη διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος, την ACB, δεν έχει γίνει τα 27 τελευταία χρόνια της ίδρυσής της καμία αίτηση για επίλυση οικονομικών διαφορών μεταξύ ομάδας και παίκτη! Oπως εξηγεί στην «Κ» ο πρώην Eλληνας τεχνικός της Bαλένθια και νυν της Μπιλμπάο, Φώτης Κατσικάρης, το ισπανικό πρωτάθλημα είναι ο εργασιακός «παράδεισος» των προπονητών και των παικτών, γιατί απλούστατα η ΑCB έχει πάγιες αρχές, τις οποίες τηρεί.
Στην ίδρυσή της, όλες οι ομάδες κατέθεσαν εγγυητική επιστολή και όποια συμμετέχει κάνει το ίδιο. Σε περίπτωση διαφωνίας παίκτη ή προπονητή και ομάδας, επεμβαίνει ως διαιτητής η «λίγκα», που έχει σταθερό αποθεματικό από τις εγγυητικές επιστολές και καλύπτει την οικονομική διαφορά, ενώ έχει κυρώσεις για την ομάδα αν ευθύνεται. Στην Ισπανία, οι ομάδες φτάνουν μέχρι εκεί που φτάνουν και τα όριά τους. Διαφορετικά, «εξαφανίζονται» όπως η Τζιρόνα, που υποβιβάστηκε στη Δ΄ Εθνική».
«Να μείνουν στην άκρη τα προσωπικά»
Οι αντοχές της ενότητας του ελληνικού μπάσκετ απ’ όλους του εμπλεκόμενους φορείς του αθλήματος δοκιμάστηκαν πολύ δυνατά τις προηγούμενες ημέρες και το ζητούμενο είναι το αίσθημα ευθύνης που είχε και έχει η κάθε πλευρά, όχι απέναντι σ’ αυτούς που εκπροσωπεί (ομάδες ή παίκτες), αλλά απέναντι στο ίδιο το μπάσκετ. Γιατί το «εμείς» βρέθηκε υψηλότερα από το άθλημα, του οποίου η υπόληψη δέχτηκε «πλήγματα» στην αντίληψη της φίλαθλης γνώμης. «Το μπάσκετ διανύει δύσκολη περίοδο, αλλά θα βγει πιο δυνατό. Κανείς δεν είναι υπερήφανος για ό, τι έχει γίνει. Είναι η ώρα να μείνουν στην άκρη τα προσωπικά τερτίπια του καθενός. Επαναλαμβάνω συνεχώς ότι οι εχθροί του μπάσκετ είναι περισσότεροι έξω απ’ αυτό και όσα γίνονται από την εσωστρέφεια του μπάσκετ τούς δίνουν την κατάλληλη «τροφή» για να θαμπώσουν τις αναμφισβήτητες επιτυχίες του», δήλωσε στην «Κ» ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Γιώργος Βασιλακόπουλος, ενώ ζητήθηκε και η άποψη του υφυπουργού Αθλητισμού, αρμοδίου για θέματα Αθλητισμού, Γιώργου Νικητιάδη.
– Γιατί τα όποια προβλήματα του μπάσκετ δεν συζητούνται μετά τη λήξη κάθε περιόδου; Είναι θέμα έλλειψης προγραμματισμού ή γενικότερης αδιαφορίας;
– Η απάντηση σχετίζεται με το σύνολο των προβλημάτων που έχουμε στη χώρα μας. Προβλήματα που έχουν να κάνουν με την κακή μας μοίρα στη Δημόσια Διοίκηση και τις παθογένειες που υπάρχουν. Πρέπει όλοι μαζί να αναστρέψουμε αυτήν την κατάσταση.
Το μπάσκετ και οι εμπλεκόμενοι φορείς του αθλήματος δημιουργούν κάποιες φορές τις προϋποθέσεις ώστε να μην επιλύονται εύκολα τα προβλήματα που υπάρχουν. Αυτό πρέπει να ξεπεραστεί με κοινή προσπάθεια και διάθεση συνεργασίας.
– Ποιο είναι το ποσοστό ευθύνης της πολιτείας για τη μη νομοθέτηση των συμφωνηθέντων αιτημάτων των παικτών;
– Η ροή των νομοσχεδίων που πηγαίνουν στη Βουλή έχει άμεση σχέση με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Προτεραιότητα είναι να σωθεί η χώρα και όχι η εξυγίανση του αθλητισμού και η επίλυση προβλημάτων τα οποία ούτως ή άλλως μας απασχολούν και εργαζόμαστε για την επίλυσή τους. Δεν νομίζω ότι πρέπει να μοιράσουμε ποσοστά ευθύνης. Ούτε πρέπει να αποδίδονται ευθύνες προσωπικά σε κανένα. Κάνουμε βήματα προς τη λύση του προβλήματος. Eχω συναντηθεί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
Για τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ, Βασίλη Οικονομίδη, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η διάσπαση της ενότητας.
«Είναι αναγκαίος ο συγκερασμός απόψεων. Το μπάσκετ από την εποχή των «παχειών αγελάδων» έχει περάσει στον κατακερματισμό των δυνάμεών του, γιατί υπάρχουν εγωιστικές πολιτικές για την περιχαράκωση των θέσεων του κανενός. Το επαγγελματικό μπάσκετ έχει «παιδικές ασθένειες», αλλά τα πάντα λύνονται, αν δεν υπάρχει αδιαλλαξία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου